I



De toevallige samenloop van een poëtisch en een artistiek denken.



          Waar lijnen en levens elkaar kruisen.

Waar taal de werkelijkheid kruist.

          Waar knopen gelegd worden om het allemaal bij elkaar te houden.

                                                                                          Alles ~ All ~ das All.

Alles is onderworpen aan de wetten van het universum dat alles omvat.


                    Bezadigde toeschouwers, aandachtig slaan we de wereld gade.






II




Een regel in een gedicht richt zich tot een lijn in de ruimte.



Gedreven door een heftig verlangen om een structureel systeem uit te werken, creëert ze een ruimte waar de rede heerst.



Ze houdt het helder.           Meer dan helder.



Het maken zelf vindt ze heerlijk.



Geometrie en fysica stimuleren een zuiver gemoed.



Ze trekt een fijne lijn tussenin een fijne lijn en een fijne lijn.






III





De hand als het werktuig van een afzonderlijke sfeer.

Gebruik makend van lijnen om te omlijnen, reikt de kunstenaarshand naar de ruimte en opent een geheel nieuwe ruimte.



Berekende massaverdeling...

          Verticale grondreactiekrachten...

                    Buigstijfheid...


Doorlopende velden laten in een open systeem lucht en licht toe, impliceren oneindigheid, demonstreren diepzinnigheid.



Punten in de ruimte-tijd vormen verbindingsstukken — terugkerende vertrekpunten.






IV



De kunstenaar beleeft er plezier aan.

“Gewoonweg doen.”

Het leven is om te genieten, zegt ze. Indien niet, wat anders...

Ze werkt “om iets te maken,” verlangt meer te weten dan ze al weet.

Waar het vandaan komt, weet ze niet.

Met elke lijn die ze tekent, weet ze dat er nog honderden in het verschiet liggen.

Ze wijst op de charme van een lijn in de ruimte.

De humaniteit van een lijn — lijn als iets menselijks — een oprechte genegenheid voor het menselijk wezen.

Men zou kunnen zeggen dat de structuur een metafoor is voor een historisch omgebogen bestaan.

I



The accidental concurrence of a poetic and artistic thought.



          Where lines intersect lives.

Where language intersects reality.

          Where knots are tied to hold it all together.

                                                                                 All ~ Alles ~ das All.

All is subjected to the rules of the universe which contains all.


                    Quiet observers, we gaze at the world thoughtfully.






II




A line in a poem addresses a line in space.



Moved by the urgent desire to establish a structural system, she creates a space where reason rules.



She keeps it clean.           Even cleaner.



She delights in making it.



Geometry and physics inspire purity of heart.


She draws a fine line between a fine line and a fine line.






III





The hand becomes the tool of a distant sphere.

Using lines to delineate, the artist’s hand reaches into space and comes up with a whole new space.



Strategic distribution of mass . . .

          Vertical ground reaction forces . . .

                    Flexural stiffness . . .


Continuous fields let air and light into an open system, implying infinity, demonstrating thoughtfulness.



Points in space-time become the joints—recurring points of departure.






IV



The artist enjoys this.

“Just doing.”

Life is to be enjoyed, she says. If not, then why . . .

She works “by reason of making,” yearning to extend what she already knows.

She doesn’t know where it comes from.

Yet with each line she draws, she knows there are hundreds more waiting to be drawn.

She points to the charm of a line in space.

The humanity of a line—“line as human”—profound love for the human being.

You could say that the structure becomes a metaphor for a historically inflected life.

Anne Tardos is een Amerikaanse dichteres, geboren in Frankrijk. Ze is de auteur van tien gedichtenbundels en een aantal performances. Haar werk staat bekend om het gebruik van meerdere talen en zijn innovatieve vormen. Tot haar recente gedichtenbundels behoren The Camel's Pedestal (BlazeVOX, 2017), I Am You [eerste Amerikaanse editie] (BlazeVOX, 2016), NINE (BlazeVOX, 2015) en Both Poems (Roof, 2011).
Kurt Devrese is kunstenaar en literator. Hij publiceerde een aantal chapbooks en art books. Het onlinetraject kd-wbst focust op zijn multimediale en visuele activiteit. Initiator en editor van Alligatorzine.
/
< Anne Tardos, The Camel’s Pedestal, Poems 2009-2017, BlazeVOX [books], 2017. Het gedicht verscheen oorspronkelijk in de catalogus Gego: Autobiography of a Line, Dominique Lévy, 2015.
/
www.alligatorzine.be | © alligator 2019